De vakantie voorbij...

Een jaar lang kijk je er na uit en dan als je even niet op let is het alweer voorbij. De zomer vakantie... En wat was hij weer fijn!

3weken geleden begon deze fijne periode met een dagje+nachtje weg met mijn lieve vriendinnetjes in Friesland. Even met z'n 3e, even geen mannen, kinderen, even niets moeten maar (bijna) alles mogen. Even ontspannen en vooral kletsen, heel veel kletsen (over natuurlijk voornamelijk die mannen en kinderen 😜).

Ook dit jaar gingen we weer kamperen met de Kids. Onze bestemming? Hohegeiss, Duitsland! Niet zo heel ver weg maar o zo mooi!

10 dagen op een berg van 600mtr hoog. Wat overigs niet zo hoog lijkt.... Tot je het dal in kijkt 😥 Het begon met wat matig weer en dus redelijk koude nachten. Bibberen op je luchtbedje dus. Gelukkig was dat na 2 dagen voorbij en mijn hemel als ik wist wat voor weer er daarna kwam, had ik m'n rugzak om geslingerd en was ik naar de noordpool vertrokken!

De eerste nacht schrok ik om half 4 wakker van een hels kabaal, iemand jatte ons vuilniszakje met afval, die wij heel laks de vorige avond bij de tent hadden laten staan. Ja, ik dacht echt dat iemand het vuilnis gestolen had. Dat bleek later ook zo te zijn. Alleen die "iemand" bleek een heel brutaal vosje te zijn, die elke avond een ronde over de kamping deed, op zoek naar voedsel.

Voortaan dus braaf ons vuilniszakje opgeruimd. De vos werd steeds brutaler, kwam steeds dichterbij en liet zich steeds meer zien. Tot dat hij op een avond op een "onbewaakt" moment gewoon op tafel is gesprongen om op 1 mtr afstand van zoon lief, de snacks van tafel te jatten! 😅

Naast het avontuur met de vos hebben we ook nog van alles gedaan natuurlijk. Van oldtimer museum, concentratiekamp, klooster ruïnes tot heel veel boeken lezen en dommelen bij het zwembad. En tja, dan ineens is je vakantie alweer voorbij. 

Omdat het zo warm was besloten we de wekker om 06:00 te zetten zodat we (althans dat hoopte we) voor de hiite het boeltje weer in konden pakken. Afijn, 2 uur later gutste het zweet van onze koppen en zaten we weer in de auto richting Nederland. War het zowaar nog warmer was. De 2 opvolgende dagen verbaan ik hierna uit mijn geschiedenis. Wat een hel. Letterlijk, want ik denk dat het in de hel minstens net zo warm zal zijn. Heb dan ook vrij weinig gedaan. Op de helaas-de-koelkast-is-leeg-boodschappen na en die enorme berg was die je na 10 dagen kamperen gecreëerd hebt met 5 man, hebben we voornamelijk met onze kop voor de ventilator en de voetjes in het zwembad vertoefd. Diep, diep, diep respect voor alle mensen die werken moesten en in het bijzonder mijn collega's waarvan ik weet dat ze deze hel ook nog eens zonder airco of verkoeling moesten doorstaan!! 

Gelukkig koelde het daarna een klein beetje af. Wat betekende dat we toch ook nog even naar Breda konden. Niet alleen om naar m'n ouwe lui te gaan natuurlijk maar vooral ook (sorry pa&ma) om onze haarballen weer op te halen. Want 2 weken zonder die verharende miauwende zeurzakken, is het toch wel een beetje saai en stil.

Een kort bezoek maar niet minder fijn. In Breda waar ik altijd toch weer een beetje thuis kom. Waar ik languit in bad kan zakken, waar iedereen z'n eigen ding doet en toch allemaal samen zijn, waar pa en ma zijn, die gestippelde vlekke beesten languit op de bank liggen en vooral waar iedereen mag zijn zoals die is ❤️

En dan komt het besef... De vakantie weer bijna voorbij... 

Met een iets wat depressief gevoel in m'n ondermaag denk ik nu terug aan de fijne vakantie die we hadden. Nee, ook deze vakantie had minder leuke dingen! 

Zo belde de buurman na 3 dgn vakantie dat de kelder onder water stond. Daar zit je dan ongeveer 4,5 uur rijden, met de wetenschap dat je huis onder water loopt om ook nog maar te zwijgen over de schade die het bij je buren oplevert! Ben je 50 weken per jaar thuis en net in die 2 dat je er niet bent.... 🤔 Juist! Gelukkig zijn er hele lieve mensen voor ons gewest die deze ellende hebben opgevangen 🌹

En zo waren er heus ook wel wat meer dingen, maar ze wegen niet op tegen alle fijne momenten, tegen al het samen zijn, het genieten, het vrij zijn, het alles kunnen laten want morgen is er weer een dag!

Zo zat ik vanavond de foto's van de afgelopen weken te bekijken. Wat mochten we er samen weer volop van genieten, wat mochten we ons weer beseffen hoe goed we het hebben, wat mochten we weer dankbaar zijn dat we überhaupt op vakantie konden!

En... 

Wat kan ik er niet meer om heen. Niet dat ik dat wil! Niet dat, dat nodig is! Niet dat ik niet ongelofelijk gelukkig, dankbaar en trots ben. Maar er omheen kan ik niet meer en een ander trouwens ook niet! 😂

Veel van jullie weten het al wel, maar nog lang niet iedereen. Dus daarom dan nu maar openbaar... 

"Je bent nu nog zo klein,

En nog heel kwetsbaar, 

Toch al zo groot in ons leven, 

We kunnen dan ook niet wachten, 

Op de avonturen die we gaan beleven" 

- Jip

Voor sommige een complete verassing voor andere inmiddels oud nieuws. Inmiddels zijn we 27,5 week onderweg en wordt binnen in mij hard gebouwd en gewerkt aan de nieuwste telg van de familie.

Alles gaat goed, we voelen ons goed, we voeden ons goed en dus groeien we ook goed 😅

Mocht je me dus tegenkomen op straat, op het werk of waar dan ook. Ja, ben inderdaad een aantal kilo aangekomen en nee, dat is niet (alleen) van de vakantie die we net hebben gehad 😅

Nog ongeveer 3 maanden en dan zal ik er weer wat aan gaan doen goed?